Κέρκυρα, πού είναι τα νιάτα σου, πού είναι η ομορφιά σου, ήσουν νιά και σε γεράσαμε, ήσουν όμορφη και σε κάναμε να φοβάσαι να κοιταχτείς στον καθρέφτη, ήσουν πεντακάθαρη και σε βρωμίσαμε ήσουν, ήσουν, και τι δεν ήσουν κι έτσι όπως το πάμε σε λίγο καιρό θα είσαι παρελθόν κι αυτό χάρη στους πιο σκληρούς κατακτητές που είχες ποτέ στην ιστορία σου: (EMEIΣ, OI ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΙ) Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω και τι να κάνω, όμως νοιώθω την ανάγκη να γράψω δυο γραμμές .
Στα πλαίσια των Κυριακάτικων εξορμήσεων της ΕΙ.Κ.Ε. βρεθήκαμε σε παραθαλάσσιο τουριστικό μέρος του Νησιού μας για το καθιερωμένο πρόγραμμα ζωγραφικής στην ύπαιθρο.Δέκα ζωγράφοι σκορπιστήκαμε στην περιοχή προς αναζήτηση θέματος και διαπιστώσαμε γι άλλη μια φορά ότι όλο και πιο δύσκολο γίνεται στο νησί μας να βρει κανείς κάτι καθαρά-γραφικό- παντού κυριαρχεί το πλαστικό, το αλουμίνιο και το τσιμέντο, παρέα με κάθε λογής σκουπίδια και απόβλητα σε πείσμα των ποιητών και των ζωγράφων που ήθελαν την Κέρκυρα κομμάτι του παραδείσου. Τα ποιήματα και τα τραγούδια έμειναν στα χαρτιά και η σκληρή πραγματικότητα προβάλει σε κάθε βήμα με τη σφραγίδα της αδιαφορίας και της εγκατάλειψης να κυριαρχεί παντού.
Ας γίνει μια προσπάθεια να ξαναδώσουμε το Κερκυραϊκό χρώμα που είχαμε! Μπορούμε, γιατί το είχαμε, δεν ζητάμε κάτι που δεν το ξέρουμε.
Kαι όπως λέει και ο σκύλος μου: « Σε μέρη που δεν στέκει ζωγράφος να ζωγραφίσει ….Τουρίστας δεν σταματά oύτε να κατουρ- - -»!
Σ.Φρόνιμος
Αναρτήσεις
